Bergur Ólafsson

Þegar gosið hófst í Eyjafjallajökli sköpuðust aðstæður sem komu mörgum á óvart. Öskufall frá eldgosinu var talið það hættulegt flugvélum að flestir flugvellir í norðurevrópu lokuðust á skömmum tíma. Um 16.000 flugvélar fengu ekki að fara í loftið og milljónir flugfarþega urðu strandaglópar. Hjá Icelandair voru mörg þúsund manns fastir á meginlandinu. Farþegar á leið til landsins komust ekki heim.

Við þessar aðstæður hefði maður ætlað að Icelandair hefði virkjað viðbragðsáætlun sem gerði þeim kleift að samhæfa og veita stöðugt upplýsingar um stöðu mála til sinna viðskiptavina.

Raunin varð sú að fyrstu 3 sólarhringana var nánast engar upplýsingar að fá frá Icelandair. Að auki voru þær upplýsingar sem bárust ekki réttar og ekki í neinu samhengi við raunverulega stöðu mála.

Þeir nýttu ekki heimasíður til að miðla upplýsingum. Þeir nýttu ekki SMS skilaboð en þeir hafa gsm símann hjá nánast öllum viðskiptavinum sínum. Þeir nýttu ekki Facebook, Twitter eða aðra miðla sem mjög auðvelt er að virkja.

Alvarlegast af öllu var að símaborð þeirra var eingöngu opið frá 9-17 að íslenskum tíma og það var lokað fyrstu helgina sem gosið var! Ef það hefur verið opið...svaraði ekki síminn!

Þetta háttarlag  Icelandair er ámælisvert. Fyrirtæki af þessari stærðargráðu og með jafn mikið af hæfu fólki ætti að vera betur stjórnað. Þetta er fyrst og fremst vandamál stjórnenda. Þessar aðstæður skapast vegna þess að engar viðbragðsáætlanir eru til sem gera ráð fyrir krísu. Ef þær áætlanir eru til þá eru þær ónothæfar.

Í meistarnámi mínu í PR var hluti af námsefninu krísuáætlanir SAS flugfélagsins. Samkvæmt þeim eru til viðbragðsáætlanir fyrir flestu sem getur komið uppá í flugrekstri. Algengt dæmi í þessum fræðum er þegar flugvél hrapar sem dæmi. Þær aðstæður kalla á viðbragðsáætlun sem virkjar ákveðin teymi sem bera ábyrgð á samskiptum og stjórnun þess atviks.

Miðað við reynslu mína af Icelandair vegna þeirrar krísu sem varð þegar þúsundir farþega urðu strandaglópar vegna gossins óska ég þess að þeir lendi ekki í því að flugvél hrapi og þeir þurfi að hafa samband við stjórnvöld, fjölskyldur og ættingja, farþega og blöðin sem dæmi. Það tæki þá nokkra daga samkvæmt núverandi skipulagi.

Ég skora á Icelandair að bæta upplýsingaflæði sitt við þessar aðstæður sem aðrar. Það er mikil ábyrgð fólgin í því að hafa mörg þúsund óupplýsta landa sína og aðra ferðamenn á flugvöllum og hótelum um alla Evrópu.

Meira síðar,

Bergur Ólafsson

ps.

Lauk á seinasta ári námi á meistarastigi í PR ledelse og strategisk kommunikasjon við BI Oslo

Pælingar dagsins á leið úr skólanum...

Það er að koma haust...siðustu leifar sumarsins eruþó ennþá til staðar... ekki er búið að fjarlægja bátana úr höfninni við Akerbrygge.. það er ennþá nokkuð heitt en búið er að raða upp stólunum upp á útikaffihúsunum og skvaldrið, hlátrasköllin og mannfólkinu hefur fækkað. Þegar ég geng eftir bryggjunni og virði fyrir mér bátana sem liggja hér við bryggju verður mér hugsað til þess að ég er staddur í einu ríkasta landi veraldar.
Hér liggja bátar sem á alla mælikvarða eru þeir vönduðustu sem hægt er að komast yfir á jarðríki. Í stað verksmiðjuhúsa sem hér áður stóðu hér við bryggjuna hefur verið byggt hverfi húsa sem minna allra helst á listaverk. Húsagerðarlist sem er nýtískuleg en jafnframt hefðbundinn.. það er fólk þarna inni sem undirbýr kvöldmat. Það er fiskisúpa í matinn.

Mér verður hugsað til þess hvaða líf býður manns í nánustuframtið. Það er breytt landslag á landinu sem sleit með manni barnskónum. Heimur og væntingar sem voru eru ekkilengur tilstaðar. Gerspillt samfélag til innstu róta.
Menningin sem maður hafði væntingar til og gildismatið sem maður var alin upp við eru í niðurfallinu. Við höfum skip fullt af rottum sem hafa nagað gat á skipskrokkinn og þær eru ennþá að. Þær stærstu hafa stokkð frá borði en meðhjálpararnir eru ennþá í vinnu. Sumir við að redda eigin skinni en aðrir hafa ekki séð ljósið.
Búið er að éta allan mat frá áhöfninni en veiðarfæri liggja á víð og dreif. Sjóræningar hafa komið auga á flakið og renna hýru auga til skipskokksins.
Maður veltir fyrir sér hvort maður hafi val um hvar maður vilji vera. I hvernig samfélagi maður vilji taka þátt í. Gerspilltu, skuldugu og fátæku af mannlegum gildum til næstu áratuga ? eða... samfélagi sem hefur til brunns að bera gildi sem byggja á heiðarleika, fjölskyldugildum, einkaframtaki en í leiðinni samhjálp.

Þetta er land tækifæranna. Hér fæst þó ekkert ókeypis. Þú hefur tækifæri til að taka þátt í að róa þessum bát þar sem stefnan er mörkuð fyrir löngu siðan. Stefna sem Gro Harlem mótaði.. með hugsjónum sem byggðu á fjölskyldugildum. Það var þó á sama tíma og menn gerðu sér grein fyrir að skylda ríkisins var að sjá til þess að fyrirtækin hefðu aðgang að fjármagni, gætu keppt samkeppnisgrundvelli og framleiðslufyrirtæki gætu selt framleiðslu sína erlendis.
Þetta var þjóð sem ætlaði að keppa á alþjóðlegum mörkuðum og nýta til þess dugnað, útsjónarsemi og þau tæki sem gerðu fyrirtækin sérstök... fólkið.

Ætli landið okkar sé of lítið til að þar geti þrifist nútíma mannlíf. Erum við bara of fá. Er hægt að nota sömu rök á ísland og ísland sjálft notar á fámenna staði úti á landi. Þið eruð of fá til að þarna sé hægt að halda uppi mannlegri þjónustu. Þið hafið ekki efni á að byggja upp samfélag sem uppfyllir kröfur næstu kynslóða.. Ísland er gott hráefni í sumarleyfisstað. Þar er hægt að veiða fisk og skjóta hreindýr að sumarlagi en um miðjan september hefur siðasta flugvélin sig á loft. ..eins og í smábæ í Grænlandi. Samfélagið getur ekki framleitt nóg til að geta staðið undir þeirri þjónustu sem vænst er af komandi kynslóðum.

Þegar kemur að vali hvers og eins dettur manni í hug að hvert okkar er sinn eigin gæfusmiður. Við erum alltaf í eigin persónu við gatnamótin. Það er hægt að beygja til hægri vinstri eða halda beint áfram. Þitt er valið. Þú ert þinn eigin gæfusmiður. Þú getur látið slag standa... stökktu ef þú hefur þor og metnað. Framrúðan er stór... baksýnisspegillin er lítill. Framtíðin er björt þegar þú hefur val.

Verkefni okkar á jörðinni eru margvísleg. Allt frá þeim tíma er við fæðumst ósjálfbjarga kornabörn þar til við önnumst okkar eigin börn og barnabörn erum við hlekkur í afar verðmætri keðju lífs sem hefur meðal annars þann tilgang að skapa öruggt og hamingjusamt umhverfi þeirra sem á jörðinni búa.

Við fæðingu hljótum við í arf ýmsa eiginleika foreldra okkar og forfeðra sem ásamt fræðslu og þáttöku í lífinu gerir okkur að því sem við stöndum fyrir, það sem við erum og það sem gerir okkur að manneskjum á meðal manneskja.

Vegur okkar í byrjun ferðar um lífið er eins og farvegur vatns niður langan og djúpan dal. Efst í dalnum erumvið lítil lækjarspræna, lítil lind sem kemur upp úr iðrum jarðar. Tær og hrein vatnslind sem nærir allt umhverfi sitt. Lind sannleika, efnis og lífsgæða. Hvort sem það er vegna fegurðar eða eftirspurnar eftir meira vatni fyllist lindin nokkuð fljótt af vatni. Hún stækkar og dafnar og loks flæðir hún niður dalinn.

Á leið sinni niður dalinn er hún ekki lengur ein á ferð heldur eru aðrar vatnslindir í dalnum sem einnig eru á leið til sjávar. Á ferðalaginu niður dalinn verður lindin okkar að á og áin fljótt að stóru fljóti. Allar lindir dalsins hafa eiginleika sem geta blandast saman við ánna. Eiginleika kærleika og visku en einnig eiginleika sem uppfylla ekki væntingar okkar um að koma til sjávar með næringu og áburð og betra líf.

Ólíkt vatni sem rennur um árfaveg höfum við sem manneskjur val um að tileinka okkur góða eiginleika þeirra sem við rekumst á í lífinu. Við höfum val um að breyta. Við höfum val um að breyta rétt og rangt. Við höfum allar upplýsingar um hvaða væntingar lífið og samfélagið gerir til okkar og við ættum einnig að gera okkur grein fyrir því hvaða væntingar við höfum til lífsins.

Á ákveðnu tímabili í lífi okkar nemum við og tileinkum við okkur þá hegðun og það gildismat sem gerir okkur hamingjusöm. Það er á þessu tímabili þegar við breytumst úr því að vera börn og verðum unglingar og hálfstólpaðir einstaklingar sem miklu máli skiptir í lífi okkar að breyta rétt, hafa góðar fyrirmyndir og skilja hvað er rétt og hvað er rangt. Hvað er æskileg hegðun og hvað er óæskileg hegðun. Hvað er fallegt að gera og litar lífið hamingju og hvað ekki.

Að finna fegurðina að veita og gefa af sér. Að njóta hamingju og vera elskuð. Það er á þessu tímabili sem gott er að leita í skátaheitið og boðskap skátahreyfingarinnar.

 Það er nákvæmlega á vaxtar og mótunarskeiði hvers barns sem mikilvægast er að geta vísað veginn að betra lífi. Lífi þar sem umhyggja og virðing gagnvart náunganum er grundvöllur góðra samskipta. Þar sem umhyggja og virðing gagnvart jörðinni sem við búum er það mikil að við tökum tillit til komandi kynslóða.

Förum vel með og berum virðingu fyrir því að við erum ekki eina fólkið sem erfir jörðina. Við erum ekki ein heldur erum við samfélag. Við erum heldur ekki seinasta kynslóðin á jörðinni heldur erum við meðal fyrstu íbúa jarðarinnar.

Það er þess vegna sem Baden Powell kveður svo skýrt að orði að skila jörðinni í jafngóðu eða betra ástandi en við tókum við henni.

Á mótunarskeiði hvers barns er gott að hafa aðgang að ,,leikreglum” sem allir geta farið eftir án þess að frelsi hvers og eins skerðist. Leikreglur sem hafa tilgang um betra líf sem hver og einn getur tamið sér án þess að vera þvingaður til þess heldur temur hver og einn sér þessar lífsreglur af virðingu við sjáanlegum árangri þeirra. Og sá árangur þarf ekki að vera sjáanlegur heldur er nóg að hann sé góð tilfinning. Það er því hver og einn sem velur að lifa eftir boðskap skátaheitisins.

Hver og einn einstaklingur getur nýtt sér boðskap skátaheitsins og jafnframt boðskap Baden Powells til að einskorða líf sitt við drengskap. Einskorða líf sitt að því að njóta þess besta í manninum. Aðeins þá getum við lagst sátt á koddann að kveldi.

Það er reynsla mín að skátastarf hefur verið mér leiðarljós. Skátastarfið hefur kennt mér að meta betur kosti hverrar manneskju og dýpkað skilning minn á samfélaginu. Skátastarfið með skátaheitið að leiðarljósi hefur gert mér auðveldara að taka ákvarðanir og velja leiðir í lífinu.

Skátaheitið og skátalögin eru mér sem reglustika og mælikvarði á hið góða í manninum. Ef við fáum það tækifæri að upplifa, læra og meta það góða í manninum eru okkur allir vegir færir.

Á  mótunarskeiði hvers barns er það hafið yfir allan vafa í mínum huga að skátaheitið og skátalögin eru þau gildi sem gerir hvern og einn að betri einstakling. Með því móti náum við til sjávar frá því að vera ósnortin og tær vatnslind yfir í það að vera stórt fljót einstakra eiginleika sem glæða hafið stóra hafið af lífi. Lífi sem vert er að lifa, lífi fullu tilhlökkunar og hamingju.

Þegar við skátar förum með skátaheitið gerum við það að fúsum og frjálsum vilja. Við tökum sjálfir ákvörðun um að lofa því sem í valdi okkar stendur til þess að gera skyldu okkar. Skyldu okkar við lífið. Það er okkar að velja og taka ákvörðun um að sýna drengskap. Það er okkar að ákveða og finna gildi þess að hjálpa öðrum og sýna náungakærleik. Það er okkar val að vera glaðvær þegar við göngum til okkar daglegu verka. Það er með hegðun okkar sem við öðlumst traust og virðingu samfélags okkar. Það er með framkomu okkar sem annað fólk ber virðingu fyrir okkur og við öðlumst traust vegna auðsýndrar tillitsemi og heiðarleika. Það er svo sannarlega okkar val að fara vel með náttúruna, sýna henni virðingu og koma fram við hana eins og hún sé barnið okkar. Það er okkar val í lífinu að fara vel með, vera nýtin og bera virðingu fyrir verðmætum. Það er aðeins þannig sem við öðlumst virðingu annarra og það er aðeins þannig sem við sjálf getum borið virðingu fyrir okkur sjálfum. Það hefur veitt mér óendanlega mikla gleði og hamingju að hafa tekið þátt í skátastarfi og átt þess kost að kynnast boðskap BP. Það er jafnframt óbilandi trú mín að skátahreyfingin hafi gert lífið á jörðinni fegurra og betra. Skátastarfið í mínum huga er þó bara rétt hafið því sem betur fer koma stöðugt nýjar kynslóðir barna í heiminn sem þrá hamingjusamt líf. Ef við getum lagt lóð á vogarskálarnar þá munum við gera það með brosi á vör.

Hugvekja þessi er hluti Gilwell verkefnis míns og flutti ég hana við vígslu Gilwell skáta að Úlfljótsvatni.

Bergur Ólafsson

Í Osló er herferð í gangi þar sem það fólk sem ,,sníkir" sér far í lestarnar og strætó taki nú upp betri hegðun og kaupi sér miða. Stúdentar og gamalmenni greiða eitt lágt gjald á meðan þeir sem eru á besta aldri í fullri vinnu borga sinn taxta. Sýndar eru afbakaðar myndir af þeim sem eru að snýkja sér far því þeir líta oftast mjög flóttalega út, líti stöðugt til hægri og vinstri, einstaka svitaperla rennur niður andlitið því verðirnir sem kanna hvort allir hafi greitt í lestina geta nefnilega ,,dukkað" upp hvenær sem er og spurt... ertu með miða? Refsingin er niðurlæging á staðnum og sekt sem er miklu hærri en gjaldið í strætó. 

Það er nefnilega þannig með okkur mannfólkið að í okkur flestum leynist samviska sem segir okkur að bannað sé að stela og flest okkar reyna að fara eftir gildandi reglum. Við borgum skattana okkar og tökum þátt í sameiginlegum kostnaði samfélagsins.

Þorbjörn Egnar kenndi okkur álíka dæmisögu þegar hann sagði okkur að stolnar piparkökur bragðist ekki vel. Bara þær piparkökur sem eru heiðarlega fengnar, bragðast vel.

Nútíma sauðaþjófar
Í þessu samhengi hugsa ég til þeirra tuga eða jafnvel hundruða Íslendinga sem hafa stofnað leynifélög í skattaparadísum á borð við Tortola og á bresku jómfrúareyjunum í þeim eina tilgangi að þurfa ekki að borga skatta hér á landi. Þessir aðilar eru að mínu áliti að svindla undan skatti til þess eins að þurfa ekki að taka þátt í samneyslunni. Þessir aðilar eru að mínu áliti svikarar við samfélagið á sama hátt og sauðaþjófar til forna.

Þessi aðilar eru vonandi jafn flóttalegir á svipinn og þeir sem eru að svindla sér í norsku lestarnar því þeir vita að ,,vörðurinn" er á leiðinni og mun spyrja þá, ætlar þú ekki að borga skattana þína?

Þessir aðilar fá nefnilega sömu þjónustu og við hin sem byggjum þetta samfélag. Börnin þeirra ganga í sömu skóla og börnin okkar og ef þeir verða veikir þá fá þeir sama hagkvæma aðganginn að heilsugæslu og umönnun inná næsta spítala.

Ætli þessir aðilar séu með vont bragð í munninum eins og eftir stolnar piparkökur þegar þeir þiggja þjónustu  hér á landi sem greidd er með peningum almennings á meðan peningarnir þeirra lifa sjálfstæðu lífi í kyrrahafinu.

Þetta fólk þarf ekki að ganga hokið og flóttalegt á svipinn lengur því það getur rölt sér inná næstu skrifstofu skattsins og gert grein fyrir því hvað þau eiga og boðist til að greiða það sanngjarna gjald sem við öll greiðum af tekjum okkar og eignum. Þá og ekki fyrr getur þetta fólk tekið þátt í að byggja upp nýtt Ísland þar sem krafist er heiðarleika, gegnsæi og samvinnu við uppbyggingu landsins. 

Hver ætli verði fyrst (ur) ?

	Félög skráð á Tortola eru 136 talsins
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt